Zmniejszająca się ilość tlenu dostarczanego do mózgu i przyjmowanie niektórych leków powodują, że chory może próbować wstać z łóżka, wyglądać jakby próbował sięgać po przedmioty ułożone poza jego zasięgiem, ściągać prześcieradła.
Niekiedy osoby dotychczas zupełnie bezsilne nagle opuszczają łóżko.
Co możesz zrobić?
Zapewnij chorego spokojnym głosem, że jesteś blisko.
Możesz zaproponować łagodną muzykę lub delikatny masaż.
Staraj się zapobiec upadkowi z łóżka, gdy chory próbuje z niego wstać, a jeśli to niemożliwe, rozważ ułożenie materaca na podłodze.
Jeśli chory jest agresywny, zagraża bezpieczeństwu swojemu lub bliskich, postaraj się go unieruchomić i wezwij lekarza: może on zalecić leki działające nasennie, uspokajająco, przeciwpsychotycznie.
Dezorientacja
Czego możesz oczekiwać?
Chory może mieć dziwne sny, mówić, że rozmawiał z osobami zmarłymi, mieć halucynacje (widzi, słyszy, czuje to, czego inni nie czują) czy nieprawidłowo interpretować docierające do niego bodźce (np. zamiast krzesła widzi konia).
Może mieć kłopoty z określeniem czasu, miejsca czy wreszcie z rozpoznaniem innych osób.
Może wykazywać dodatkowo objawy omówione w punkcieWzmożony niepokój.
Co możesz zrobić?
Łagodnie przypomnij choremu, gdzie jesteście, kto jest wraz z wami w pomieszczeniu, jaki jest dzień czy godzina.
Rozmawiaj z nim spokojnie, zapewnij o swojej obecności.
Postaraj się, by otoczenie chorego było dla niego możliwie komfortowe, dzięki temu będzie czuł się pewniej.
Wycofanie
Czego możesz oczekiwać?
Chory przestaje interesować się otoczeniem i kontaktem z bliskimi.
Ma mniejszą potrzebę rozmowy.
Może nie chcieć być dotykany.
Co możesz zrobić?
Nie czuj się ignorowany, wycofanie w ostatniej fazie życia jest naturalne. Dla Twojego bliskiego ważne jest, byś po prostu był.
Możesz mówić do niego cicho.
Jeśli nie wyraża on chęci dotyku, nie rób tego. Po prostu bądź.