MIT 1: HOSPICJUM TO KONKRETNE MIEJSCE.
To nie do końca prawda. Opieką hospicyjną można otoczyć chorego wszędzie tam, gdzie jest to potrzebne, również w jego domu. Dzieje się tak zresztą bardzo często. Szacuje się, że około 70% opieki hospicyjnej to opieka świadczona w ramach hospicjum domowego.

MIT 2: TO WSTYD „ODDAĆ” BLISKIEGO DO HOSPICJUM.
Nie jest wstydem dbanie o osobę, którą kochamy. Opieka hospicyjna to najlepsza możliwa opieka w ostatniej fazie życia chorego. Wiele społecznych kampanii próbuje zmienić percepcję hospicjum w naszym społeczeństwie. Warto przy tym pamiętać, że np. aż 66% Brytyjczyków uważa, że hospicjum to miejsce, które oferuje opiekę pełną empatii, a około 63% Amerykanów kojarzy je z miejscem pełnym spokoju, duchowości, przynoszącym ulgę w cierpieniu. Członkowie rodzin osób, które odeszły pod opieką hospicjów, w obu tych krajach oceniają ich pracę na najwyższym poziomie. Również w Polsce rodziny bliskich ciepło wyrażają się o pracy zespołów hospicyjnych, a często zdarza się, że sami zostają wolontariuszami w hospicjach.

Warto z chorym rozmawiać o możliwości objęcia go opieką paliatywno-hospicyjną, zanim stanie się ona koniecznością. Dzięki temu decyzja o skorzystaniu z tej formy opieki będzie obopólna i świadoma, a jej podjęcie stanie się mniej trudne.

MIT 3: HOSPICJUM JEST POTRZEBNE WTEDY, GDY NIE MA JUŻ NADZIEI.
Kiedy możliwa śmierć pojawia się w bliskiej perspektywie czasowej, istnieją dwie możliwości: utrata nadziei lub pełne życie do samego końca. Celem opieki hospicyjnej jest stworzenie możliwie komfortowych warunków i zapewnienie dobrej jakości życia, kiedy nie ma możliwości wyleczenia samej choroby. Hospicjum daje nadzieję na przeżycie w pełni czasu, który pozostał. Dzięki temu pojawia się przestrzeń do uzdrowienia relacji i odbudowy związków duchowych między chorym a jego rodziną i bliskimi, na którą zwyczajnie nie było czasu podczas walki z chorobą w trakcie agresywnego leczenia. Wiele rodzin, których bliscy byli objęci opieką hospicyjną, myśli i mówi o hospicjum z wdzięcznością, podkreślając kojącą świadomość tego, że zrobiono wszystko, co było możliwe, by ich bliski odszedł w spokoju i bez bólu.

MIT 4: HOSPICJUM JEST TYLKO DLA TYCH, KTÓRZY ZAAKCEPTOWALI ŚMIERĆ.
Chorzy w stanie terminalnym i ich rodziny konfrontują się z możliwością śmierci, nie wszyscy jednak akceptują ten stan. Wielu mu zaprzecza i poszukuje kolejnych uporczywych terapii. Hospicjum delikatnie pomaga znaleźć chorym sposób na pogodzenie się z własną śmiertelnością w indywidualnym tempie, jednocześnie dając szansę na świadome przeżycie czasu, który pozostał.

MIT 5: DO HOSPICJUM KIERUJE SIĘ CHORYCH PODCZAS ICH OSTATNICH DNI ŻYCIA.
Chorzy objęci opieką hospicjum i ich rodziny mogą skorzystać ze wsparcia w okresie sześciu miesięcy przed śmiercią chorego, a nawet dłuższym, jeśli jest taka potrzeba. Trzeba przy tym pamiętać, że opieka hospicyjna jest najbardziej skuteczna, gdy rozpoczyna się możliwie wcześnie: pozwala to na zaplanowanie odpowiedniego leczenia objawów choroby i zbudowanie wzajemnej relacji opartej na zaufaniu między chorym i jego bliskimi a zespołem hospicyjnym.

MIT 6: POBYT W HOSPICJUM SKRACA ŻYCIE.
Pobyt w hospicjum ani nie skraca, ani nie wydłuża życia. Celem opieki hospicyjnej jest poprawa jakości życia w taki sposób, by pacjent mógł się nim cieszyć do końca. Dzięki tej opiece zyskuje on czas na bycie z rodziną i przyjaciółmi w możliwie najlepszej, pozbawionej bólu kondycji. Istnieją jednak przypadki, gdy taka opieka wpływa na wydłużenie życia.

MIT 7: HOSPICJUM JEST DLA STARYCH LUDZI.
Mimo że pod opieką hospicjum znajdują się głównie starsze osoby, opieka hospicyjna jest dostępna dla osób w każdym wieku. Niemal 20% pacjentów hospicjów to chorzy poniżej 65. roku życia. Szczególnym miejscem są hospicja dla dzieci, specjalizujące się w pomocy małym pacjentom.

MIT 8: HOSPICJA SĄ TYLKO DLA CHORYCH NA RAKA.
To prawda, że do hospicjów kierowani są głównie chorzy na nieuleczalne nowotwory w ostatniej fazie swojego życia. Jednak jest wielu chorych, szczególnie wśród pacjentów dziecięcych, cierpiących z powodu innych schorzeń. Im również hospicjum oferuje swoją opiekę.

MIT 9: HOSPICJA SĄ TYLKO DLA TYCH CHORYCH, KTÓRZY NIE POTRZEBUJĄ WYSOKOSPECJALISTYCZNEJ OPIEKI.
Opieka paliatywno-hospicyjna to poważna gałąź medycyny. Hospicja zatrudniają specjalistyczną kadrę: lekarzy o specjalności medycyny paliatywnej, wyszkolone pielęgniarki, psychologów, fizjoterapeutów. Cały zespół hospicyjny pracuje na to, by skutecznie walczyć z objawami choroby w wielowymiarowym aspekcie. Hospicja oferują najlepszą opiekę paliatywną, wykorzystując do tego nowoczesne technologie i dostępne farmaceutyki ograniczające pojawianie się dokuczliwych dla chorego symptomów. Oferują też opiekę i wsparcie w wymiarze duchowym i społecznym.

MIT 10: POMOC W HOSPICJUM MOŻNA UZYSKAĆ TYLKO WTEDY, GDY CHORY NIE MA BLISKICH MOGĄCYCH SIĘ NIM ZAJĄĆ.
Wielu chorych żyje samotnie, nie mając rodziny. Wielu ma bliskich, którzy nie mogą się zająć chorym w pełnym wymiarze czasu. Hospicjum oferuje wsparcie również takim pacjentom w postaci hospicjum stacjonarnego, w którym otrzymają pełną opiekę ze strony zespołu hospicyjnego.

MIT 11: W HOSPICJUM, PODOBNIE JAK W SZPITALU, OPIEKĘ OTRZYMUJĄ TYLKO CHORZY.
Między hospicjum a szpitalem jest ogromna różnica. Zgodnie z założeniem opieką hospicyjną nie jest objęty wyłącznie umierający chory, ale również jego rodzina i bliscy. Wiele hospicjów oferuje rodzinom wsparcie psychologiczne zarówno podczas choroby, jak i po śmierci bliskiego. W wielu pracują wolontariusze, którzy chętnie pomogą rodzinie i bliskim w obowiązkach związanych z opieką nad chorym. Codzienne wyzwania, z jakimi muszą zmierzyć się bliscy chorego, mogą być przytłaczające. Z tego powodu wiele hospicjów oferuje im „opiekę wyręczającą”, dzięki której zespół hospicyjny odciąża wyczerpaną rodzinę.

MIT 12: OPIEKA HOSPICYJNA KOŃCZY SIĘ W CHWILI ŚMIERCI CHOREGO.
Hospicjum otacza opieką nie tylko pacjenta, ale również jego bliskich. Gdy pacjent choruje, wraz z nim choruje cała rodzina. Gdy chory odchodzi, przeżywa ona żałobę. Przez cały ten czas rodzina i bliscy chorego mogą korzystać z różnych form wsparcia psychologicznego oferowanych przez hospicja lub fundacje współpracujące z nimi. Częstą formą wsparcia są spotkania w grupie lub indywidualne spotkania z psychologiem.